Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για εκείνον. Ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς που γνωρίσαμε μέσα από τις σειρές που πρωταγωνίστησε στην τηλεόραση και από τις πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις που έχει παίξει, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης, ένας πολύ ωραίος άνθρωπος, διαθέτει μια αυθεντική προσέγγιση των καταστάσεων. Μας μίλησε για τον ρόλο του στην πολυσυζητημένη και εξαιρετική θεατρική παράσταση “Ο Θείος Βάνιας” σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καταλειφού στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου υποδύεται τον γιατρό Άστρωφ, για την πορεία του στην ηθοποιία, λέγοντας μάλιστα…«κάνω τέχνη για να απολαμβάνω τη ζωή».
Φέτος σας βρίσκουμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο έργο του Άντον Τσέχωφ «Ο Θείος Βάνιας», ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού. Μιλήστε μου για τον ρόλο σας, του Γιατρού Άστρωφ που παίζεται στην παράσταση.
Παρόλο που είναι η δεύτερη φορά που μου εμπιστεύονται αυτόν τον σπουδαίο ρόλο, η πρώτη ήταν πριν από αρκετά χρόνια από τον αείμνηστο Γιώργο Μιχαηλίδη και το ανοιχτό θέατρο στο πλευρό του Σοφοκλή Πέππα, αισθάνομαι έναν τεράστιο ενθουσιασμό μιας και πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου! Δεν θα σας κρύψω ότι αισθάνομαι και ελαφρώς κολακευμένος, γιατί και μόνο να σε επιλέξουν για να παίξεις αυτόν τον συγκλονιστικό ρόλο μοιάζει κολακευτικό! Ελπίζω να δικαιώνω τον χαρακτήρα στο ελάχιστο και τον Δημήτρη Καταλειφό που με επέλεξε! Επιπλέον με την δίκη του καθοδήγηση αφού σκηνοθετεί την παράσταση και την μικρή καλλιτεχνική ωριμότητα που ίσως έχω κατακτήσει πλέον μετά από 25 συναπτά έτη στο σανίδι, πιστεύω ότι είμαι σε θέση να κατανοήσω με απλότητα και βάθος τον χαρακτήρα καλύτερα! Και θα επιμείνω στην απλότητα, γιατί ξέρετε το πρώτο στάδιο, της κατανόησης και μελέτης ενός ρόλου, είναι το «εκ των ων ουκ άνευ», μετά όμως ο ηθοποιός οφείλει να στοχεύσει στο επόμενο στάδιο της ερμηνείας που είναι η απλότητα και αφομοίωση του χαρακτήρα, να «είσαι» ο ρόλος και όχι να παίζεις, να «ζεις» πάνω στη σκηνή και όχι να περιγράφεις αυτό που έχεις κατανοήσει για τον ρόλο! Πρέπει να φαίνεσαι σχεδόν «επιφανειακός», όπως «όταν φυτεύεις μια Σημύδα και τη βλέπεις να πρασινίζει, να λικνίζεται στο άνεμο και η ψυχή σου γεμίζει περηφάνια» αλλά δεν πρέπει να φαίνονται οι ρίζες και καμιά φορά δεν υποψιαζόμαστε καν πόσο βαθιά και απλωμένες είναι οι ρίζες ενός μικρού δέντρου! Έτσι για μένα είναι και η υποκριτική, αρκεί να είναι πράσινα τα φύλλα και όμορφα τα κλαδιά και να μην «σου γδέρνουν το πρόσωπο με τα αγκάθια τους καθώς περνάς μια σκοτεινή νύχτα το δάσος»! Χρησιμοποιώ επίτηδες τα λόγια του Τσέχωφ μιας και όπως λένε ο Αστρώφ είναι το alter ego του ίδιου του Τσέχωφ!
Έχετε κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με τον ρόλο σας;
Σε συνέχεια αυτού που σας είπα πριν μελετώντας την βιογραφία του Τσέχωφ και συγκρίνοντας την με την βιογραφία του Αστρώφ όπως φαίνεται μέσα από το έργο, η ομοιότητα είναι εκπληκτική ακόμη και εμφανισιακά να δει κανείς τον Τσέχωφ, θα ήταν η τέλεια διανομή για τον ρόλο! Όσο για μένα θα μπορούσα να σας πω πολλά για το αν έχω ή δεν έχω κάποια κοινά με τον ρόλο αλλά για μένα δεν είναι εκεί το θέμα! Για μένα το θέμα είναι ως ηθοποιός να κατανοήσω την «δική του κοσμοθεωρία» και να δίνω την ψευδαίσθηση στον θεατή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι «παίζω τον εαυτό μου», ότι όλα αναδύονται αβίαστα και με άνεση! Δεν πιστεύω ότι ο ηθοποιός πρέπει υποφέρει για να «πείσει» το κοινό ότι «υποφέρει» ο χαρακτήρας! Δεν αποκλείεται βέβαια ένας ηθοποιός να κερδίσει έτσι την εύνοια του θεατή, αλλά σίγουρα ο θεατής δεν θα έχει καταλάβει τίποτα και δεν θα έχει νιώσει τίποτα! Ξέρετε πολλές φορές προτιμώ να αφήνω να φαίνεται μόνο η «κορυφή του παγόβουνου» ενός ρόλου, παρά όλος ο «ορεινός όγκος» σχεδόν σε βαθμό που ίσως κάποιος νομίσει ότι ενδεχομένως δεν έχω καταλάβει τίποτα από το έργο, και ότι κολυμπάω στην «επιφάνεια» αλλά είναι τόσο μεγάλη ικανοποίηση όταν βρίσκεται έστω και ένας μόνο θεατής που «έπιασε» το «κλείσιμο» του ματιού! Δεν ξέρω, ίσως κάνω λάθος αλλά έτσι έχω εκλάβει αυτό που λέει ο Στανισλάβσκι, «να παίζεις για τα μάτια ενός μόνο θεατή»!
Ο Δημήτρης Καταλειφός είναι ένας ταλαντούχος και καταξιωμένος ηθοποιός – σκηνοθέτης. Τι έχετε αποκομίσει από αυτή την συνεργασία;
Είναι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης που θαυμάζω από μικρός! Έχει μια απίστευτη αμεσότητα ως ηθοποιός την οποία και γώ πάντοτε επιδιώκω και ίσως γι ‘αυτό αισθάνομαι μια απίστευτη χημεία όταν παίζω μαζί του και εύχομαι να μου κάνει την τιμή να μοιραστούμε επί σκηνής κι άλλες ωραίες στιγμές στο μέλλον!
Σας έχει συμβεί ποτέ να δυσκολευτείτε να ερμηνεύσετε κάποιον ρόλο; Και αν ναι, ποιος ήταν αυτός;
Κοιτάξτε, είναι αυτό που σας είπα και προηγουμένως, δεν φτάνει μόνο η προσωπική κατανόηση ή η «χημεία», πρέπει να υπάρχει και κοινή αντίληψη αισθητικής και επίσης είναι πολύ σημαντική η αλληλεπίδραση των ηθοποιών! Θέλω να πω, να για παράδειγμα άλλη ερμηνεία κάνω τώρα στον ίδιο ρόλο που έχω ξαναπαίξει! Θα μου πείτε έχω αλλάξει και γώ μετά από τόσα χρόνια αλλά θεωρώ ότι το πιο σημαντικό είναι, ότι είναι άλλοι παρτενέρ και άλλος σκηνοθέτης! Καμιά φορά εν γνώση σου κάνεις μια μέτρια ερμηνεία, γιατί αυτό όμως είναι για το καλό της παράστασης ή του παρτενέρ! Κάποιος θεατής ή κάποιος κριτικός θα κρίνει τον ηθοποιό ατομικά για την ερμηνεία του αλλά θα αγνοεί το γεγονός ότι ο ηθοποιός ενδεχομένως έκανε κάποιες επιλογές επειδή έτσι του ζητήθηκε ή γιατί επέλεξε να «δώσει πάσα» και όχι να σκοράρει! Οπότε πολλές φορές η δυσκολία έγκειται σε αυτό ότι είσαι αναγκασμένος να παραιτηθείς από κάποιες επιλογές που το ένστικτο σου ή η αντίληψη σου, σού προτείνουν ως επικρατέστερες!
Θα επαναλαμβάνατε ξανά κάποια συνεργασία που έχετε κάνει στο παρελθόν και σας άρεσε πάρα πολύ;
Φυσικά! Και η τωρινή συνεργασία μας είναι ένα τρανό παράδειγμα για μένα! Ήδη φαντασιώνομαι ρόλους και έργα που θα μπορούσα να παίξω και με τους υπόλοιπους παρτενέρ μου και όχι μόνο με τον Δημήτρη Καταλειφό! Ακόμη και ρόλους που έχω παίξει στο παρελθόν! Ας πούμε ένας πολύ αγαπημένος μου ρόλος ήταν στο «Ντα» με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο και λόγω της εξαιρετικής σκηνικής χημείας που έχουμε με τον Δημήτρη, αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν παίζαμε μαζί αυτό το δίδυμο!
Είστε ένας αγαπητός ηθοποιός στο κοινό. Σας έχει συμβεί κάτι ακραίο σε επίπεδο θαυμασμού;
Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ «κακομαθημένος»! Ο κόσμος πάντα μου χάριζε αθρόα την αγάπη του! Βέβαια οι πιο έντονες εκδηλώσεις είναι συνήθως στα γενέθλια μου, που είναι το Νοέμβριο και σχεδόν πάντα εν μέσω μιας θεατρικής παράστασης ή στο χειροκρότημα μου φέρνουν μια τούρτα με κεράκια στη σκηνή!
Φανταστήκατε τον εαυτό σας σε κάποιο άλλο επάγγελμα εκτός από την υποκριτική;
Εκ του ασφαλούς, θέλω να πω, τώρα που έχω γευτεί την αγάπη και την καταξίωση, θα μπορούσα να πω και ναι, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα μπορούσα να το πω αν δεν είχα τολμήσει να γίνω ηθοποιός!
Θέατρο και τηλεόραση. Τί υπερισχύει για εσάς;
Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς! Σίγουρα τεχνικά και καλλιτεχνικά είναι συγκοινωνούντα δοχεία και επίσης δεν πιστεύω σε καλλιτεχνικούς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς, αυτά είναι πράγματα ανόητα έως και συμπλεγματικά και έχουν απαντηθεί από ηθοποιούς πολύ σημαντικότερους από εμάς! Όπως ο Σερ Άλεκ Γκίνες όταν έπαιξε στον «Πόλεμο των Άστρων» ή ο Σερ Ίαν Μακ Κέλλεν στον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» ή ο Μπενεκτίκ Καμπερμπατς και ο Κένεθ Μπράνα σε εμπορικές ταινίες που κάνουν τους σούπερ-ήρωες ή ο Ρέιφ Φάυνς και η Τζούντι Ντέντς σε ταινίες Τζέιμς Μπόντ, ο Αντονυ Χόπκινς στο «Ζορό», ο Γκάρυ Όλντμαν στο «Μπάτμαν» κλπ κλπ κλπ! Ανέφερα κάποιους σπουδαίους ηθοποιούς που μας έχουν χαρίσει τις σπουδαιότερες ερμηνείες στο θέατρο αλλά ταυτόχρονα τους έχουμε χαρεί και στις πιο εμπορικές ταινίες που μπορεί να φανταστεί κανείς! Οι ηθοποιοί είμαστε «παραμυθάδες», «φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων», όπως λέει και ο Σαίξπηρ και η δουλειά μας είναι να λέμε ωραία παραμύθια και ο θεατής να ταξιδεύει και να συγκινείται ! Το αν ένα παραμύθι έχει βαθύτερο ή μη περιεχόμενο είναι άλλο θέμα! Η τέχνη είναι τέχνη , δεν υπάρχει «υψηλή» και «ψιλή» τέχνη! Ο δερματάς φτιάχνει τα σανδάλια φτιάχνει και τσάντες πανάκριβων οίκων!
Τί σας έμαθε η πορεία σας στην τέχνη όλα αυτά τα χρόνια;
Όλα τα παραπάνω (Γέλια)! Κι επιπλέον να ευχαριστιόμαστε και τη ζωή μαζί με την τέχνη και να κάνουμε τέχνη για να απολαμβάνουμε τη ζωή και όχι να δυστυχούμε για την τέχνη! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την παίρνουμε πολύ στα σοβαρά!
Τί θα συμβουλεύατε κάποιον νεότερο που θα ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Πολλά και τίποτα! Η ψυχή του ξέρει καλύτερα! Αλλά αν πρέπει να του πω ένα πράμα, είναι να παίζει με προσωπικότητα!
Εκτός από την υποκριτική, υπάρχει κάτι άλλο που σας αρέσει να ασχολείστε; Πώς περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Πεθαίνω να κάνω μαστοριές και χειρονακτικές εργασίες στο σπίτι! Μαστροχαλαστής δηλαδή!(Γέλια)
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια;
Δεν θέλω! Θέλω να απολαμβάνω το τώρα! Αρκεί μόνο να είμαστε υγιείς και η Παναγία που έχω το όνομα της, βοήθεια μας!
Μέχρι πότε θα παίζεται η θεατρική παράσταση «Ο Θείος Βάνιας»; Έχετε κάποια επόμενα σχέδια;
Η παράσταση θα είναι δυστυχώς αυστηρά μέχρι τις 12 Ιανουαρίου και έχω ήδη ξεκινήσει πρόβες για ένα άλλο σπουδαίο έργο του «Δανειστές» του Στρίντμπεργκ!
Tο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει: το αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ «Ο Θείος Βάνιας», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καταλειφού.
Ο Δημήτρης Καταλειφός επιστρέφει τη σεζόν 2024-25 στο θεατρικό σανίδι και επιλέγει να σκηνοθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τον εμβληματικό “Θείο Βάνια” του Άντον Τσέχωφ.
Ο ίδιος μάλιστα θα κρατήσει τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ ένα αξιόλογο υποκριτικό καστ (Κλεοπάτρα Τολόγκου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Βαγγέλης Ρόκκος, Μενέλαος Χαζαράκης, Αμαλία Νίνου, Τζένη Θεωνά, Στέλλα Κρούσκα, Φοίβος Σαμαρτζής) θα δώσει σάρκα και οστά στους βαθιά ανθρώπινους τσεχωφικούς ήρωες που κλυδωνίζονται από τις διαρκείς τους ματαιώσεις και αναρωτιούνται για το νόημα της ύπαρξής τους.
Το πιο «τσεχωφικό», όπως έχει χαρακτηριστεί, από τα έργα του Ρώσου συγγραφέα, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματολογίας. Ο Τσέχωφ σε αυτό σκιαγραφεί με επιδεξιότητα τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που κυοφορούνται και οραματίζεται ένα μέλλον πιο κοντά στις ανθρώπινες αξίες, ενώ ταυτόχρονα μας προ(σ)καλεί να αναλογιστούμε τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο και το νόημα της ύπαρξής μας.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του Δημήτρη Καταλειφού θα στηριχτεί πάνω στη στιβαρή μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη. Τα σκηνικά είναι της Μικαέλας Λιακατά, τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, οι φωτισμοί του Ανδρέα Σινάνου και η μουσική / σχεδιασμός ήχου του Σταύρου Γασπαράτου.
Το έργο: “Ο Θείος Βάνιας” πρωτοπαρουσιάστηκε το 1899, σε σκηνοθεσία Κονσταντίν Στανισλάφσκι, με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Στανισλάφσκι, τη σύζυγό του Λιλίνα και την Όλγα Κνίπερ, σύζυγο του Τσέχωφ.
Η υπόθεση του έργου -που ο Τσέχωφ χαρακτηρίζει “σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις”-διαδραματίζεται σε μια αγροτική έπαυλη στη Ρωσία και εξετάζει τις ζωές ανθρώπων που νιώθουν παγιδευμένοι σε μια κατάσταση ματαιότητας και απογοήτευσης.
Η ιστορία επικεντρώνεται στον Θείο Βάνια, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διαχείριση του κτήματος της οικογένειας για λογαριασμό του κουνιάδου του, του συνταξιούχου πλέον καθηγητή Σερεμπριάκωφ. Όταν ο Σερεμπριάκωφ, μαζί με τη νεαρή και όμορφη σύζυγό του Γιελένα, έρχεται να ζήσει στο κτήμα, η παρουσία του προκαλεί ταραχή. Ο Βάνιας, απογοητευμένος από τη ζωή του και την ανούσια αφοσίωσή του στον καθηγητή, συνειδητοποιεί ότι έχει σπαταλήσει τα χρόνια του σε μάταιες προσπάθειες.
Παράλληλα, ο γιατρός Αστρώβ, που συχνά επισκέπτεται το κτήμα, γοητεύεται από την Γιελένα, ενώ η Σόνια, κόρη του καθηγητή από τον πρώτο του γάμο, είναι ερωτευμένη με τον Αστρώβ. Ωστόσο, οι έρωτες αυτοί είναι χωρίς ανταπόκριση, προκαλώντας συναισθηματική σύγχυση και θλίψη στους χαρακτήρες.
Το έργο αντικατοπτρίζει την αίσθηση της απογοήτευσης, της ανεκπλήρωτης αγάπης και της αναζήτησης του νοήματος της ζωής, που παραμένουν διαχρονικά θέματα με σημασία ακόμα και σήμερα.
Συντελεστές
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός
Σκηνικό: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική-Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Ανδρέας Σινάνος
Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Φοίβος Σαμαρτζής, Τιγκράν Αμπραμιάν
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Κούβελα
Βοηθός ενδυματολόγου Α: Δήμητρα Σαρρή
Βοηθός ενδυματολόγου Β: Κατερίνα Ανδριανού
Βοηθός συνθέτη: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Ραφή κοστουμιών: Ευαγγελία Τσιούνη, Γιώργος Παρλιάρος
Κατασκευή παπουτσιών: Ηλιόθερμα και Andrioti Shoes
Επικοινωνία– Γραφείο Τύπου παράστασης: Μαρία Τσολάκη
Social Media– Διαφήμιση: Renegade Media, Βασίλης Ζαρκαδούλας
Συμπαραγωγή: Τεχνηχώρος
Διανομή (με σειρά εμφάνισης):
Νένα: Κλεοπάτρα Τολόγκου
Γιατρός Άστρωφ: Παναγιώτης Μπουγιούρης
Βάνιας: Δημήτρης Καταλειφός
Σερεμπριακώφ: Βαγγέλης Ρόκκος
Τελιέγκιν: Μενέλαος Χαζαράκης
Σόνια: Αμαλία Νίνου
Ελένα: Τζένη Θεωνά
Μαρία Βασίλιεβνα: Στέλλα Κρούσκα
Εφήμ: Φοίβος Σαμαρτζής
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων
Τετάρτη & Κυριακή: 19.00
Πέμπτη & Παρασκευή: 20.30
Σάββατο 17.30 & 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Διακεκριμένη Ζώνη: 35 Ευρώ Κανονικό
Α Ζώνη: 30 Ευρώ Κανονικό, 25 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65)
Β Ζώνη: 25 Ευρώ Κανονικό, 20 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65)
Γ Ζώνη (Χωρίς Αρίθμηση): 15 Ευρώ Κανονικό, 10 Ευρώ Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανεργίας, ΑΜΕΑ, +65)
Link προπώλησης
https://www.more.com/theater/o-theios-banias-tou-anton-tsexof
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς 185 35
Στάση Μετρό «Δημοτικό Θέατρο», Γραμμή3 (μπλέ) – τερματικός
Ταμείο Θεάτρου:
2104143 310 | tickets@dithepi.gr
Εντός του Δημοτικού Θεάτρου – Κεντρική Είσοδος
Ώρες Ταμείου Χειμερινής Περιόδου:
Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τρίτης): 10:00 – 14:00 & 18:00 – 21:00
Σάββατο 16:00 – 21:00
Κυριακή:18:00 – 21:00
Συνέντευξη: Μαρία Κρασσά (editor, artandyou.gr team)
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Παναγιώτη Μπουγιούρη
