«Ο χρόνος κάνει την δουλειά του κι εγώ την δική μου!» Ζωζώ Σαπουντζάκη

Share this…

«Κάντε πέρα να περάσω, κάντε πέρα να διαβώ…»..Η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ένας ζωντανός μύθος, η «βασίλισσα της νύχτας» όπως την αποκαλούσαν στην διασκέδαση, στην επιθεώρηση και την μεγάλη οθόνη, έζησε μια ζωή σαν ένα παραμύθι που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Μια πορεία γεμάτη δόξα και μεγάλο θαυμασμό από το κοινό, που ακόμα και τώρα συνεχίζει να υποκλίνεται στο ταλέντο της. Εκτός από σπουδαία καλλιτέχνιδα υπήρξε και μία από τις πιο επιθυμητές γυναίκες που αγαπήθηκε πολύ.

Τα πρώτα χρόνια της καριέρας σας, όταν ήρθατε στην πρωτεύουσα από την Θεσσαλονίκη,  εμφανιστήκατε σε επιθεωρήσεις, στο κέντρο «Παλιά Αθήνα» στην Πλάκα, στο «Παλλάς» στον Πειραιά. Το πρώτο σας κινηματογραφικό ντεμπούτο ήταν το 1953 ως τραγουδίστρια στην ταινία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται» του Σπύρου Μελά. Πείτε μας λίγα λόγια, τι θυμάστε από το ξεκίνημα της καριέρας σας;
Ξεκίνησα στην Θεσσαλονίκη 7 χρονών κάνοντας ένα αγοράκι και στην δεύτερη παράσταση έπαιξα με την αδερφή μου την Βάσω. Γίναμε όνομα γρήγορα και όλη η Θεσσαλονίκη μιλούσε για τα Σαπούντζάκια – τα παιδιά θαύματα. Αργότερα η Βάσω ερωτεύτηκε έναν αεροπόρο, τον Νάσο και παντρεύτηκε. Έτσι, συνέχισα με την βοήθεια του πατέρα μου μόνη μου. Ήρθα στην Αθήνα και δούλευα στο Παλλάς στον Πειραιά στον Αντώνη τον Ζερβό και ήρθε ο Νίκος ο Τσιφόρος και με ζήτησε για να πω ένα τραγούδι στην ταινία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Αργότερα είπα ένα τραγούδι και στην ταινία «Ο λεφτάς» με τον Αυλωνίτη και ταυτόχρονα έπαιζα στο θέατρο και τραγούδαγα στα κέντρα. Μια στο «Κάστρο», μια στον «Βράχο», μια στην «Παλιά Αθήνα» και εν συνεχεία στην «Κομπαρσίτα» που εκεί ήταν η αποθέωση για μένα. Ήρθε σε μια παράσταση ο Γιάννης ο Δαλιανίδης που με ήξερε από την Θεσσαλονίκη από παιδάκι γιατί μας έκανε τις χορογραφίες με την Βάσω και με ζήτησε να παίξω στον Φίνο. Έτσι μπήκε στην ζωή μου και ο κινηματογράφος χωρίς να το επιδιώξω. Δεν το επιδίωξα λόγω χρόνου. Δούλευα στο θέατρο, στα κέντρα,  που χρόνος για τα γυρίσματα. Γι΄ αυτό δεν έκανα πολλές ταινίες, παρόλο που ο κόσμος νομίζει ότι έκανα πολλές επειδή άλλαζα πολλά κοστούμια.
Έχοντας κάνει μια μεγάλη διαδρομή, συνεργαστήκατε με πολλά μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών. Ποια συνύπαρξη σας έχει μείνει στο μυαλό και στην καρδιά σας και την έχετε ξεχωρίσει;
Ποιόν να πρωτοθυμηθώ από όλους αυτούς, τον Χατζηδάκι όταν πρωτοξεκίνησε και πήγα να τραγουδήσω πρώτη το «Αγάπη που ‘γινες», τον αγαπημένο μου τον Κώστα Βουτσά και τον Γιώργο Κατσαρό που συνεργαστήκαμε όταν ήμασταν πολύ νέοι στην Θεσσαλονίκη, την Σοφία Βέμπο και την Ρένα Βλαχοπούλου που με αγαπούσαν πολύ, τον Άντονι Κουίν που με θαύμαζε, τους αγαπημένους μου μαέστρους, τον Σουγιούλ και τον Ζαμπέτα…

click here

Πότε σας ήρθε η επιθυμία για να ασχοληθείτε με την ηθοποιία; Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας όταν τους το ανακοινώσατε;
Ο πατέρας μου ήταν φίλος με μία πολύ γνωστή πρωταγωνίστρια, την Ζωζώ Νταλμάς. Ερχόταν συχνά στο σπίτι και με έβλεπε που έπαιζα με την αδερφή μου και του έλεγε «Σωκράτη, το παιδί έχει ταλέντο». Του πατέρα μου του άρεσε πολύ το θέατρο και πάντα πήγαινε στην πρώτη σειρά και με έπαιρνε μαζί του. Καθόμουν λοιπόν στα πόδια του -ήμουν, δεν ήμουν 4 χρονών-και με ρωτάει «παιδάκι μου, ποια κούκλα θέλεις να σου αγοράσω;» και του απάντησα «εκείνη μπαμπά μου,  αυτή με το κόκκινο φουστάνι». Έτσι αγάπησα το θέατρο από ένα κόκκινο φουστάνι. Με βοήθησε πολύ ο πατέρας μου στο ξεκίνημά μου. Η μητέρα μου ούτε που να το ακούσει «τα παιδιά μου θεατρίνες; Ποτέ!» έλεγε, αλλά αργότερα με βοήθησε όσο κανένας. Ήταν ο καλύτερος μάνατζερ. Μου έκλεινε δουλειές, μου ανέβαζε τα μεροκάματα, μου μάζευε τα χρήματα, μου έφτιαξε περιουσία. Όλα εκείνη!  
Πώς νιώσατε την πρώτη φορά  που είδατε τον εαυτό σας σε εξώφυλλο;
Δεν θυμάμαι, δεν μου έκανε εντύπωση. Να σου δώσω να καταλάβεις όταν ήμουν μικρή και πήγα στην Πόλη είχαν βάλει την φωτογραφία μου μέσα σε σοκολάτες και είχε κυκλοφορήσει πολύ τότε.

Έχετε ζήσει την Χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου. Τι σας έχει μείνει από αυτή;
Όμορφες αναμνήσεις, ωραίες συνεργασίες. Θυμάμαι τον Βουτσά που με πείραζε στον «Ξυπόλυτο πρίγκιπα», επειδή ήταν η πρώτη ταινία με τον Φίνο κι εγώ είχα άγχος. Μου έλεγε ο Κώστας «Ζωζώκα να πιάσω την καρδούλα σου να δω πως χτυπάει» και γελάγαμε. Θυμάμαι τα γυρίσματα γινόντουσαν σε ένα ξενοδοχείο στο Λαγονήσι και ο Δαλιανίδης είχε βάλει όρο να μην είναι η μάνα μου στα γυρίσματα γιατί ήταν πολύ παρεμβατική και δεν την ήθελε. Εκείνη τι έκανε; Αν έχεις τον Θεό σου. Είχε ανέβει σε ένα ύψωμα και μας παρακολουθούσε με κυάλια (Γέλια). Όταν την είδα δεν ήξερα που να κρυφτώ.
Τι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καριέρα σας και φτάσατε τόσο ψηλά;
Η μάνα μου, ο φύλακας άγγελος μου. Και φυσικά η τρέλα που έχω με την δουλειά μου.

click here

Έχετε πει πολλά τραγούδια, έχετε ξεχωρίσει κάποιο από αυτά; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Αγαπώ πολύ το «Αγάπη που ‘γινες» του Χατζηδάκι. Τότε ο Χατζηδάκις δεν ήταν όνομα, δεν ήταν «εμπορικός». Με ήθελε και για άλλα τραγούδια, αλλά εγώ τότε δεν το κυνήγησα.
Είστε μια γυναίκα που δεχθήκατε πολύ αγάπη από τον κόσμο. Είχατε πολλά φλερτ και κατακτήσεις στην ζωή σας. Ήταν εύκολο στους άντρες να σας πλησιάσουν; Με τι γοητευόσασταν πιο πολύ;
Η αλήθεια είναι ότι αγαπήθηκα πολύ από τον κόσμο. Αυτή η αγάπη δεν περιγράφεται με λόγια. Και φλέρτ είχα πολλά, αλλά δεν έδινα σημασία. Βέβαια, για να προχωρήσει κάποιος έπρεπε να τον εγκρίνει η κυρία Φιλίτσα (Γέλια). Για να ερωτευτώ κάποιον έπρεπε να τον γνωρίσω καλά, να περάσει καιρός. Κοίταζα πάντα ο άντρας που θα ερωτευτώ να έχει μυαλό. Αυτό με γοήτευε! 
Τι θα θέλατε να αλλάξετε στην εποχή που ζούμε; Πιστεύετε ότι έχει χαθεί εντελώς ο ρομαντισμός και η αθωότητα που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια;
Παλιότερα υπήρχε ρομαντισμός, ανθρωπιά, φιλότιμο, πράγματα που δεν τα συναντάς εύκολα σήμερα. Τι να κάνουμε τώρα; Αυτή είναι η εξέλιξη μας αρέσει, δεν μας αρέσει.

Είστε χορτασμένη από την ζωή κυρία Σαπουντζάκη; Τον χρόνο τον φοβηθήκατε ποτέ;
Όχι και όχι! Δεν έχω χορτάσει. Έχω χρόνια μπροστά μου! Δεν τον φοβήθηκα ποτέ τον χρόνο. Όπως και να ερχόντουσαν τα πράγματα έκανα πάντα τον σταυρό μου και προχωρούσα. Οπότε ο χρόνος κάνει την δουλειά του κι εγώ την δική μου!
Υπάρχει κάτι στην ζωή σας που θέλατε να κάνετε και δεν μπορέσατε να το πραγματοποιήσετε;
Ήθελα πολύ να παίξω έναν δραματικό ρόλο, κάτι τελείως διαφορετικό από μένα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έτυχε. Ποτέ δεν ξέρεις…
Είχατε πει παλαιότερα σε συνέντευξη σας, ότι νιώθετε ακόμα σαν παιδί. Είναι αυτό το κλειδί για να νιώθετε πολύ όμορφα με τον εαυτό σας;
Ναι, βέβαια! Αυτό δεν διδάσκεται. Ή το έχεις ή δεν το έχεις! Πάντα τα είχα καλά με τον εαυτό μου.
Όταν παίζονται οι ταινίες σας στην τηλεόραση, τις παρακολουθείτε;
Αν τύχει ναι, θα κάτσω να την δω. Καθόμουν τις προάλλες και έβλεπα το «Θύμα», θυμήθηκα τι γινόταν στα γυρίσματα και με έπιασε μια νοσταλγία. Είναι και λίγο άγριο αν το καλοσκεφτείς να κάθεσαι και να βλέπεις μια ταινία που οι περισσότεροι συνάδελφοί σου δεν ζουν πια.  

Tranoulis
click here

Ποια είναι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στους ηθοποιούς τότε και στους ηθοποιούς τώρα; Έχετε να δώσετε μια συμβουλή στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν μ’ αυτό το επάγγελμα;
Οι ηθοποιοί τότε για να γίνουν ονόματα έπρεπε να είχαν ταλέντο μεγάλο. Σήμερα για να γίνεις όνομα δεν χρειάζεται να έχεις ταλέντο. Χρειάζεται να έχεις καλές δημόσιες σχέσεις. Δυστυχώς από τότε που καταργήθηκε η άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος μπαίνει στον χώρο μας όποιος να ‘ναι και αδικούνται τα πραγματικά ταλέντα. Υπάρχουν νέοι ηθοποιοί που αξίζουν πολλά παραπάνω. Για να γίνεις ηθοποιός πρέπει να το θέλεις, να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό!
Είστε ευχαριστημένη από την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας; Τι θα αλλάζατε εσείς;
Άλλαξε πολύ η Ελλάδα μας. Δεν ξέρω τι φταίει. Είμαι αισιόδοξο άτομο και θα πω ότι δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κάτω!
Μένετε μόνιμα στην Κινέτα, πώς περνάτε τη μέρα σας; Τι είναι αυτό που σας δίνει μεγάλη ευχαρίστηση;
Πλέον δεν μένω μόνιμα στην Κινέτα. Εκεί πηγαίνω και περνάω τα καλοκαίρια μου. Κατεβαίνω στην θάλασσά μου που τόσο πολύ αγαπώ. Κατεβαίνω 140 σκαλοπάτια για να κάνω το μπάνιο μου. Είναι έρωτας για μένα η Κινέτα. Ευχαρίστηση μου δίνουν οι φίλοι μου που με νοιάζονται και είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια και στα καλά και στα δύσκολα.
Η σχέση σας με τα social media πώς είναι;
Δεν μπορώ να πω ότι είναι η καλύτερη. Δεν ασχολούμαι πολύ, αλλά ενημερώνομαι για τα πάντα.

Το Σεπτέμβριο σας απολαύσαμε στο Αρχαίο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στη σκιά της Ακρόπολης, σε μία υπέροχη μουσική βραδιά με τραγούδια από τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου και τον Οκτώβριο για δέκα εμφανίσεις στο θέατρο Παλλάς, για το μουσικό αφιέρωμα στον Μίμη Πλέσσα. Αποθεωθήκατε για άλλη μια φορά από το κοινό. Πώς νιώθετε όταν βγαίνετε στη σκηνή;
Πωω το Ηρώδειο! Μέσα σε μια εβδομάδα είχα δύο εμφανίσεις μία για τον ελληνικό κινηματογράφο και μια για το αφιέρωμα στον αγαπημένο μου Γιώργο Κατσαρό. Τι χειροκρότημα ήταν αυτό! Ήταν το κάτι άλλο! Είχα τρομερό άγχος –όπως κάθε φορά- αλλά πάντα πριν βγω κάνω τον σταυρό μου και απολαμβάνω το χειροκρότημα του κόσμου. Δεν έχω χορτάσει, δεν χορταίνεται το χειροκρότημα…
Έχετε κάποια επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Έχω προτάσεις. Το τηλέφωνό μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Προσέχω πλέον που θα εμφανιστώ. Θα το κάνω μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει. Δεν δουλεύω ούτε από ανάγκη για τα χρήματα, ούτε για να δείξω ποια είμαι. Είναι γελοίο να το σκεφτεί κανείς αυτό.
Τι εύχεστε για την νέα χρονιά στον κόσμο και στους αναγνώστες του ArtandYou.gr;
Να έχουμε υγεία όλοι. Δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο και όσο πιο γρήγορα το καταλάβει ο κόσμος τόσο το καλύτερο. Σας αγαπώ πολύ –Ζωζώ-.

Συνέντευξη: Μαρία Κρασσά (editor, artandyou.gr team)
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Ζωζώς Σαπουντζάκη