Netflix, Obsession και τελικά άξιζε όλο αυτό τον ντόρο;
Netflix, Obsession και τελικά άξιζε όλο αυτό τον ντόρο; Για να δούμε…
Υπόθεση: Ένας έντονος δεσμός μεταξύ ενός ταλαντούχου χειρούργου και της αρραβωνιαστικιάς του γιου του, εξελίσσεται σε μια επικίνδυνη, ακατανίκητη εμμονή με καταστροφικές συνέπειες για όλη την οικογένεια. Στη σειρά πρωταγωνιστούν οι: Ρίτσαρντ Άρμιταζ, Τσαρλι Μέρφι
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να γραφτούν για την συγκεκριμένη σειρά καθώς επρόκειτο για το κλασσικό και πολύ φορεμένο σενάριο που όλοι, λίγο πολύ, έχουμε παρακολουθήσει σε μεγάλες και μικρές οθόνες. Ευκατάστατος οικογενειάρχης συνάπτει παθιασμένο δεσμό με την σύντροφο του γιου του.
Σενάριο λίγο πολύ βγαλμένο από οικογενειακές ιστορίες με μπόλικο μελόδραμα και αγωνία ότι πρέπει για να γεμίσεις αυτές τις τρεις με τέσσερις ώρες το σαββατόβραδο που κανόνισες να μείνεις μέσα (η σειρά αριθμεί μόνο τέσσερα επεισόδια).
Η σειρά θυμίζει λίγο το “Μοιραίο πάθος” με Τζέρεμι Άιρονς και Ζύλιετ Μπινός, αν και μάλλον οι σεναριογράφοι επιθυμούσαν να δημιουργήσουν μια πιο soft εκδοχή του Fifty Shades of Grey αλλά χωρίς τα μαστίγια.
Ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι παρ’ όλο του – αν και κλισέ – διαχρονικά ενδιαφέροντος concept, η σειρά χαρακτηρίζεται από οσκαρικές ερμηνείες και σκηνοθεσία. Δεν ήταν και αυτός ο σκοπός της άλλωστε.
Καταλαβαίνουμε ότι σε αυτά τα τέσσερα επεισόδια οι δημιουργοί προσπαθούν να “παντρέψουν” την σεξουαλική ένταση με την αγωνία και τα καταφέρνουν, παρ’ όλα αυτά η πλοκή ξεφεύγει από το να αποτυπώσει την ιστορία ενός τοξικού και εμμονικού δεσμού με αρχή, μέση και τέλος με αποτέλεσμα να ρέει ασυνάρτητα χωρίς καμία εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στα βιώματα τους παρά μόνο επιδερμικά ίσα για να έχει μια εικόνα ο θεατής για το λόγο που οι δρουν όπως δρουν.
Από κάποιο σημείο και έπειτα οι πράξεις τους πάσχουν κοινής λογικής, σε πολλές σκηνές οι διάλογοι αγγίζουν τα όρια του cringe και οι ερωτικές σκηνές φτάνουν σε σημείο να αποτελούν την ίδια την πλοκή.
Παρ’ όλα αυτά η σειρά είναι παρακολουθείται με άνεση, ειδικά από αυτούς που γνωρίζουν εξαρχής τι θα δουν και δεν διαθέτουν μεγάλες προσδοκίες. Εξάλλου αυτό ήθελε να πετύχει η συγκεκριμένη σειρά, να κεντρίσει απλά το ενδιαφέρον του θεατή και να τον κρατήσει μέχρι το τέλος καθαρά για λόγους ψυχαγωγίας… Χωρίς να δημιουργεί προβληματισμούς και ανησυχίες (εκτός για την ηθική και συναισθηματική παρακμή που μπορεί να επιφέρει μια τόσο τοξική και εμμονική σχέση).
Στα θετικά μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη σειρά αρκετά fun to watch. Προσφέρει σασπένς και γενικά “βγαίνει” μέσα σε ένα τρίωρο. Το υπερβολικό μελόδραμα και οι “τραβηγμένες από τα μαλλιά” καταστάσεις καταλήγουν διασκεδαστικά και δεν δημιουργούν βαρεμάρα στο μέσο θεατή.
Σίγουρα είναι καλύτερη και λιγότερο χρονοβόρα λύση για τους φαν του τρίπτυχου σεξ-αγωνία-δράμα, από το να διαβάσουν ένα αντίστοιχο Άρλεκιν παραλίας.
Άρθρο: Αλεξάνδρα Δημητριάδου (editor, artandyou.gr team)
