Η πολύτιμη φράση που τον καθοδήγησε και το μυστικό για να μείνει αληθινός στη μουσική του διαδρομή.
Η μουσική είναι πάθος, είναι ζωή. Ο Λευτέρης Αδριανός, με αγάπη για το τραγούδι από μικρή ηλικία, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα χαράζει τη δική του ξεχωριστή πορεία στη μουσική σκηνή.
Λευτέρη, πότε και πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική;
Από μικρός λάτρευα τη μουσική. Στα 4 μου, άκουγα ραδιόφωνο στο σπίτι και σιγοτραγουδούσα ένα τραγούδι του Μανώλη Λιδάκη. Όταν με άκουσαν οι δικοί μου, απόρησαν: «Τι γίνεται εδώ;». Μεγαλώνοντας, άκουγα συνεχώς μουσική με κασέτες. Στα 8-9 μου ξεκίνησα μπουζούκι και μετά κιθάρα. Το πρώτο μου επαγγελματικό βήμα έγινε στη Θεσσαλονίκη, σε ένα φοιτητικό μαγαζί πίσω από την Καμάρα, όπου με το γκρουπάκι μας παίζαμε κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο.
Ταλέντο από μικρός!
Τραγουδάω από πολύ μικρή ηλικία και επαγγελματικά, όντως, ήμουν έφηβος. Προέφηβος, για την ακρίβεια!
Πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό;
Η πρώτη μου εμφάνιση ήταν στο φοιτητικό μαγαζί που ανέφερα. Είχαμε 10-15 άτομα και νομίζαμε ότι ήμασταν θεοί… Σαν τον Sting ένιωθα!
Ήμουν ενθουσιασμένος και σύντομα άρχισα να κλείνω μόνος μου εμφανίσεις. Στα 16 μου, στη Μηχανιώνα, όπου ζούσαν ο παππούς και η γιαγιά μου, διοργάνωσα το πρώτο μου προσωπικό live, χωρίς άλλον τραγουδιστή. Τώρα που το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι πώς, στα 16, είχα τόση «κάψα» να πω: «Ακούστε με και πείτε μου τη γνώμη σας»!
Υπήρξε κάποιος άνθρωπος ή γεγονός που σε ώθησε σε αυτήν την πορεία; Είχες μουσική οικογένεια ή υπήρξε κάποιος καλλιτέχνης που σε επηρέασε;
Η μητέρα μου τραγουδάει αρκετά καλά, αν και δεν έχει σχέση με το επάγγελμα, ενώ και ο παππούς μου τραγουδούσε στο σπίτι. Στην οικογένειά μου δεν είχα κάποιον ως πρότυπο στο τραγούδι, αλλά φωνητικά με επηρέασαν καλλιτέχνες όπως ο Καζαντζίδης, ο Αγγελόπουλος και ο Νταλάρας. Αυτούς άκουγα και μου άρεσαν.
Αργότερα συνεργάστηκες με αξιόλογους και γνωστούς καλλιτέχνες…
Η πρώτη μου μεγάλη πίστα ήρθε στα 17-18 περίπου. Ήταν με το Μάκη Χριστοδουλόπουλο, εδώ, στη Θεσσαλονίκη, και τα πήγα πάρα πολύ καλά για άπειρος τότε τραγουδιστής. Στη συνέχεια, έκανα πολύ καλές και πολύ δυνατές συνεργασίες. Έχω δουλέψει με το Θέμη Αδαμαντίδη, την Άντζελα Δημητρίου, το Γιώργο Μαργαρίτη, τη Λένα Παπαδοπούλου, τον Κώστα Καραφώτη, την Πάολα… Έχω καλές συνεργασίες, είμαι τυχερός σε αυτό.
Ξεχωρίζεις κάποια από τις συνεργασίες σου;
Χωρίς να μειώνω καμία άλλη συνεργασία, ξεχωρίζω αυτή με το Γιώργο Μαργαρίτη. Θυμάμαι τις πρόβες πριν ξεκινήσει το σχήμα—εκείνος 65-70 ετών, ακούραστος μετά από δεκάωρες πρόβες, προσπαθώντας να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, να ανεβάσει τη μπάντα και τους μουσικούς. Εγώ, 22-23 τότε, σκέφτηκα πως δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να πω ότι κουράστηκα ή βαρέθηκα, όταν ένας θρύλος της ελληνικής μουσικής συνεχίζει με τόση ψυχή. Από τότε, ακόμα κι αν είμαι λίγο άρρωστος ή έχω ένα συνάχι, δε θα πω ποτέ «δε θα πάω στο μαγαζί». Αυτή η εμπειρία μου έχει μείνει χαραγμένη.
Υπήρξε κάποια συμβουλή από αυτούς ή από κάποιον άλλον έμπειρο καλλιτέχνη ή καλλιτέχνιδα στις αρχές σου, που σε βοήθησε στην πορεία σου;
Θυμάμαι μια συμβουλή από την Άντζελα Δημητρίου, που μου είπε τότε: «Πιτσιρίκο, να σου πω κάτι; Επειδή είσαι πολύ καλός τραγουδιστής, πρόσεξε μην αλλάξεις και παρουσιάσεις στον κόσμο κάτι που δεν είσαι, γιατί θα το χάσεις». Από τότε το κρατάω. Είμαι πάντα ο εαυτός μου, τραγουδάω με αλήθεια και με όλη μου την ψυχή.
Εάν είχες εσύ να δώσεις κάποια συμβουλή σε κάποιον που ξεκινάει τώρα, ποια θα ήταν αυτή;
Να δουλεύουν σκληρά, να ακολουθούν τα όνειρά τους και να μη βιάζονται. Η κατάλληλη στιγμή έρχεται όταν πρέπει—τη ξέρει μόνο η μοίρα, κανείς άλλος.
Αν δεν ασχολούσουν με τη μουσική, τι πιστεύεις ότι θα έκανες σήμερα;
Μπορεί να γελάσεις με αυτό που θα σου πω, μου αρέσει πολύ η εγκληματολογία.
Δεν περίμενα αυτήν την απάντηση, ενδιαφέρον!
Στο είπα ότι θα γελάσεις! Μου αρέσει να εξιχνιάζω ένα έγκλημα, τόσο επειδή διαβάζω τέτοια βιβλία, όσο και επειδή μου αρέσει να βλέπω τέτοια έργα και σειρές. Μου αρέσει αυτό, αλλά μου αρέσει και το ποδόσφαιρο πολύ! Έπαιζα μπάλα και ήμουν καλός ποδοσφαιριστής, αν και λόγω δουλειάς έχω περίπου ένα χρόνο, μπορεί και παραπάνω, να παίξω.
Με αφορμή αυτό, με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο; Τι κάνεις εκτός μουσικής;
Για να πω την αλήθεια, γράφω τραγούδια! Η μουσική δε φεύγει ποτέ από τη ζωή μου. Όταν είμαι στο σπίτι, πιάνω την κιθάρα και γράφω. Αν βγω για ψώνια ή βόλτα και μου έρθει μια ιδέα, επιστρέφω, παίρνω την κιθάρα και την καταγράφω.
Γράφεις μουσική ή και στίχους;
Γράφω μουσική. Στίχους γράφω, αλλά συνεργάζομαι με έναν παιδικό φίλο, το Γιάννη, που έχει μεγάλο ταλέντο, αν και ο ίδιος δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Γράφει υπέροχους και ιδιαίτερους στίχους. Συχνά με ρωτάει αν κάτι είναι καλό, και του λέω: «Ναι, ρε συ, είναι καλό!». Έτσι, παντρεύουμε μελωδίες και στίχους. Γράφω κι εγώ κάποιους στίχους ή προσπαθώ να βοηθώ το Γιάννη. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, φτιάχνουμε τα τραγούδια μας.
Οπότε, αν λέγαμε ένα πράγμα που σε ηρεμεί μέσα στη μέρα, πέρα από τη μουσική, ποιο θα ήταν αυτό;
Τα σκυλάκια μου. Έχω δύο υπέροχα, μικρά σκυλάκια, που τα έχω σαν παιδιά μου. Όλη μέρα παιχνίδι, μπάλα, βόλτες. Όταν τραγουδάω, έρχονται δίπλα μου, με κοιτάζουν στα μάτια, σαν να μου λένε: «Αυτό που ακούμε είναι ωραίο!». Και μετά: «Τραγούδησες ωραία, έλα να παίξουμε τώρα!».
Υπάρχει κάποιο κρυφό ταλέντο σου που δεν γνωρίζει ο κόσμος;
Ζωγραφίζω λίγο. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά μου αρέσει η ζωγραφική.
Το τραγούδι “Πάλι Ψέματα”
Κυκλοφόρησε το 2024 και, όπως και τα άλλα δύο τραγούδια μου, είναι βιώματα. Σε αυτή την ιστορία, προσπάθησα να γίνω ο καλύτερος δυνατός ήρωας της ιστορίας που τραγουδάω. Όταν έλαβα τους στίχους, ήταν αργά το βράδυ. Τους διάβασα, πήρα την κιθάρα και η μελωδία βγήκε αβίαστα—δεν προσπάθησα να διορθώσω τίποτα. Κάθε στίχος είναι βίωμα.
Ακόμα και σε μια δύσκολη μέρα για εσένα, εσύ συνεχίζεις, πας και δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό…
Είτε η μέρα είναι εύκολη είτε δύσκολη, όταν ανεβαίνω στη σκηνή, τα ξεχνάω όλα. Εκείνη τη στιγμή, τα προσωπικά προβλήματα δεν έχουν θέση. Μετά, μέσα από τη μουσική, μοιράζομαι συναισθήματα, εμπειρίες, όμορφα πράγματα—τα οποία, παρεμπιπτόντως, μέχρι πριν λίγες ώρες, μέχρι τις 6 το πρωί τα τραγουδούσα!
Κάποιοι καλλιτέχνες, πριν ανέβουν στη σκηνή, έχουν κάποιο «τελετουργικό» για τη διαχείριση του άγχους. Εσύ τι κάνεις πριν βγεις στη σκηνή;
Πριν βγω στη σκηνή, σκέφτομαι δικούς μου ανθρώπους που έχω χάσει, κάνω το σταυρό μου τρεις φορές και λέω «πάμε!». Τίποτα άλλο.
Έτσι απλά, δεν το σκέφτεσαι και πολύ…
Ναι, πάμε! Είμαι πολύ του «πάμε!». Αυτό που είναι να βγει, θα βγει!
Δεν το σκέφτεσαι και πολύ, και την καλύτερη δουλειά κάνεις, γιατί όταν σκεφτόμαστε πολύ…
Όταν το σκεφτείς πολύ, χάνεις και λίγο την ουσία… Λες «αυτός είμαι, παιδιά, ό,τι γίνει».
Σου έχει συμβεί ποτέ κάποιο ευτράπελο στις εμφανίσεις σου που να θυμάσαι; Έχεις βρεθεί ποτέ στη δύσκολη θέση να συνεχίσεις ένα live ενώ κάτι δεν πήγαινε καλά;
Ένα και δύο… Κάποτε, ενώ τραγουδούσα, μια όμορφη κοπέλα μπροστά μου παραπάτησε, σκόνταψε πάνω στα τραπέζια και έπεσε. Ένιωσα πολύ άσχημα και έτρεξα να τη βοηθήσω, της έδωσα το χέρι μου και τη ρώτησα αν είναι καλά. Μου απάντησε «ναι, ναι, είμαι καλά, ευχαριστώ», αλλά εγώ πόνεσα που την είδα έτσι! Δεν μπορούσα να σταματήσω το live, κι ενώ τη βοήθησαν σερβιτόροι και θαμώνες, συνεχίσαμε κανονικά. Αν και έχουν περάσει 12 χρόνια, το θυμάμαι ακόμα, όπως ίσως και η ίδια.
Κάποια εμφάνιση που να έχει χαραχτεί στη μνήμη σου ως η πιο συγκινητική;
Το Φεβρουάριο του 2023, η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος (ΣΟΝΕ), στην οποία είμαι αντιπρόεδρος, διοργάνωσε μια μεγάλη συναυλία αφιέρωμα στους Λοΐζο, Σαββόπουλο και Χατζιδάκι. Κάναμε μήνες πρόβες και λίγες μέρες πριν τη συναυλία, είχαμε την τελική μας πρόβα. Δύο μέρες μετά, όμως, συνέβη η τραγωδία των Τεμπών. Μουδιασμένοι από το σοκ, δεν μπορούσαμε να παίξουμε χαρούμενα τραγούδια, οπότε τα αφαιρέσαμε. Η συναυλία έγινε εις μνήμην των θυμάτων, με 8.000 θεατές στο Βελλίδειο, ενώ προβλήθηκε μήνες αργότερα. Ήταν μια από τις πιο δύσκολες εμφανίσεις της ζωής μου.
Στην πορεία σου έχεις αντιμετωπίσει άλλες δυσκολίες; Είχες ποτέ δεύτερες σκέψεις;
Μέχρι στιγμής, μόνο μια φορά μου είχε συμβεί να σκεφτώ κάτι και να πω «θα τα παρατήσω, φτάνει». Αλλά μια που το σκέφτηκα (να αφήσω το τραγούδι) και μια που κάτι συνέβαινε… Χτυπούσε το τηλέφωνο για εμφανίσεις και live και λέω: «Λευτέρη, αυτή είναι η μοίρα σου, συνέχισε όσο πάει!». Γιατί μέχρι στιγμής, δόξα τω Θεώ, έχω μια καλή, ανοδική πορεία και πάει πολύ καλά.
Ήσουν δηλαδή πάντα δεκτικός σε προτάσεις;
Έχω πει κάποια «όχι», αλλά λόγω του ότι είχα κλείσει ήδη κάποια σεζόν σε μαγαζί.
Θεσσαλονίκη! Έχεις ξεκινήσει από εκεί και κάνεις εκεί και τις εμφανίσεις σου…
Έχω ξεκινήσει από Θεσσαλονίκη, αλλά έχω εμφανιστεί από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Λασίθι. Στο εξωτερικό έχω πάει στο Ισραήλ έντεκα φορές, καμιά δεκαριά στη Γερμανία, καμιά τριανταριά στην Αλβανία, καμιά τριανταριά στα Σκόπια, Ρουμανία, Κύπρο… Έχω γυρίσει αρκετές χώρες εκτός Ελλάδας και φυσικά πάρα πολλή επαρχία.
Υπάρχει κάποιο μέρος που δεν έχεις πάει και θα ήθελες να πας;
Στην Κρήτη και στην Κύπρο έχω πάει, αλλά θα ήθελα μια περιοδεία εκεί. Μου άρεσαν πολύ, έχω πολλούς φίλους και στις δύο. Θαρρώ ότι είναι κατά κάποιον τρόπο ίδιοι και οι δύο λαοί. Έχουν αυτό το «έλα, κάτσε να πιούμε, να φάμε, να περάσουμε καλά». Έχουν το ίδιο σκεπτικό και πάρα πολλές ομορφιές και τα δύο μέρη, και πολύ καλούς ανθρώπους.
Όπου και να πας, όμως, θα έλεγες πως η Θεσσαλονίκη έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;
Φυσικά! Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ έκανα τα πρώτα μου βήματα. Η Θεσσαλονίκη για εμένα είναι έρωτας.
Στα τραγούδια σου κυριαρχεί ο έρωτας. Τι σημαίνει για εσένα;
Έρωτας είναι ζωή. Είναι σημαντικός για όλους τους ανθρώπους. Έρωτας είναι έμπνευση, χρώμα, αισθήσεις, όραση, αφή, τα πάντα!
Πολλοί καλλιτέχνες ανεβαίνουν μέσα από τα social media. Πιστεύεις ότι το YouTube και το TikTok μπορούν να χτίσουν καριέρες, ή χρειάζεται κάτι παραπάνω;
Θεωρώ ωραία αυτά τα μέσα για προβολή, εννοείται, δεν το συζητώ. Τα social media, όπως το YouTube, το TikTok και το Instagram, είναι εξαιρετικά εργαλεία προβολής και έχουν βοηθήσει πολλούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου και εμένα. Ωστόσο, η πραγματική καριέρα χτίζεται στις ζωντανές εμφανίσεις και στη «χειραψία» με τον κόσμο. Σαν τη ζωντανή επαφή, δεν υπάρχει!
Είσαι από τους καλλιτέχνες που κοιτούν τα σχόλια στα μέσα;
Φυσικά κοιτάω και απαντάω.
Πώς σε επηρεάζουν;
Θετικά. Άλλωστε, δεν έχω δει κάποιο αρνητικό σχόλιο, δόξα τω Θεώ. Και αρνητικά αν δω, δε θα μπω σε αντιπαράθεση. Γούστα είναι αυτά και δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Εννοείται αυτό.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι από άλλον καλλιτέχνη που θα ήθελες να έχεις ερμηνεύσει εσύ;
Ναι, υπάρχει. Πάρα πολλά είναι βασικά, όχι ένα. Αλλά τελευταία θα πω ότι είναι του Νίκου Οικονομόπουλου, σε στίχους του Γιώργου Μουκίδη, το «Πάλι γύρισα».
Υπάρχει κάποιος δημιουργός/καλλιτέχνης που θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον μαζί του;
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με το Γιώργο Σαμπάνη. Γράφει εκπληκτικά και είναι όνειρό μου να δουλέψω μαζί του. Ο κολλητός μου, ο Τόλης, που είναι μπουζουξής του, μου λέει να πάω από το μαγαζί, αλλά δουλεύουμε τις ίδιες μέρες. Τώρα που έρχεται και Θεσσαλονίκη, θα ήθελα έστω να το γνωρίσω, ακόμα και για έναν καφέ, όχι απαραίτητα για δουλειά.
Υπάρχει κάποιο μουσικό στυλ που θα ήθελες να δοκιμάσεις;
Μου αρέσει και το λαϊκό, και το ελαφρολαϊκό, και το βαρύ λαϊκό, και το ποπ, και το λίγο πιο τζαζ. Θα ήθελα να ασχοληθώ με το πιο ποπ, δε στο κρύβω, αλλά με ένα μικρό πάντρεμα λαϊκό-ποπ. Το λατρεύω το λαϊκό, αλλά δε βάζω κουτάκια. Δεν είμαι του «α, λαϊκό μέχρι να πεθάνουμε».
Στη Eurovision θα πήγαινες;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, να σου πω την αλήθεια… Με φαντάζομαι, όμως, με έναν ελληνικό στίχο και ένα αμιγώς ethnic τραγούδι. Γιατί όχι; Να προβάλω τη χώρα μας, τα χρώματά της, τις μελωδίες της, με ελληνικό στίχο.
Θα συμμετείχες σε εθνικό τελικό για να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα;
Δεν το έχω σκεφτεί, αλλά ποιος ξέρει;
Τι μπορούμε να περιμένουμε από εσένα δισκογραφικά στο επόμενο διάστημα;
Τώρα ετοιμάζω κάτι δισκογραφικά με τη Heaven Music. Βρίσκομαι στο στούντιο για μίξη και mastering, ενώ ετοιμάζουμε και το βίντεο κλιπ. Λίγο πριν ή λίγο μετά το Πάσχα, πρώτα ο Θεός, θα κυκλοφορήσει. Το τραγούδι ονομάζεται «Δεν παρακαλάω εγώ», είναι άκρως χορευτικό, με μουσική δική μου και στίχους του Γιάννη Αργυρίου.
Από εμφανίσεις;
Από εμφανίσεις, συζητάω πολλά για το καλοκαίρι, αλλά δεν έχω καταλήξει ακόμα. Αυτή την περίοδο, μέχρι τέλη Απριλίου – αρχές Μαΐου, θα είμαι στις Μούσες στη Θεσσαλονίκη, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο.
Κλείνοντας, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πεις στους ανθρώπους που σε στηρίζουν;
Ένα τεράστιο ευχαριστώ για την υποστήριξη, για τη βοήθεια, για την αγάπη. Το «ευχαριστώ» είναι πολύ λίγο για αυτούς τους ανθρώπους, γιατί πραγματικά με στηρίζουν πολλά χρόνια. Και όσο μεγαλώνω, βλέπω ότι μεγαλώνει και το κοινό μου. Αυτό, για εμένα, είναι ευλογία.
Ο Λευτέρης Αδριανός συνεχίζει να χαράζει τη δική του μουσική διαδρομή με πάθος και αφοσίωση. Από τις πρώτες του εμφανίσεις μέχρι τις μεγάλες συνεργασίες και τις προσωπικές του δημιουργίες, ένα είναι σίγουρο: η μουσική δεν είναι απλώς το επάγγελμά του, αλλά η ίδια του η ζωή.
Συνέντευξη: Πένυ Καβέτσου (δημοσιογράφος, artandyou.gr team)
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Λευτέρης Αδριανός
