Άρθρο: Πηνελόπη Βασιλούνη (αρθρογράφος, artandyou.gr team)
Αν νομίζεις ότι ο κόσμος της μόδας είναι μόνο σαμπάνια, βελούδο και χαμόγελα στα φλας, κράτα λίγο. Γιατί πίσω από τα φώτα, η λάμψη μπορεί να καίει και η ιστορία του Karl Lagerfeld και του Pierre Bergé είναι η πιο κομψή απόδειξη.
Μιλάμε για δύο άντρες που καθόρισαν ο καθένας με τον τρόπο του τη γαλλική μόδα. Ο Karl, με τα μαύρα γυαλιά, την πνευματώδη
ειρωνεία και τη Chanel στο χέρι σαν σκήπτρο. Ο Pierre, με την ψυχραιμία του στρατηγού και το όνομα Yves Saint Laurent χαραγμένο δίπλα του για πάντα και ανάμεσά τους, κάτι πολύ πιο δυνατό από ζήλια: Ένα πληγωμένο πάθος που δεν βρήκε ποτέ ισορροπία.
Όταν η μόδα έγινε προσωπική υπόθεση
Στις αρχές των ’70s, ο Karl Lagerfeld ήταν ήδη γνωστός για την πνευματώδη ειρωνεία του και την αδυναμία του στα μαύρα γυαλιά. Ο Pierre Bergé, από την άλλη, ήταν ο επιχειρηματικός εγκέφαλος πίσω από τον οίκο Yves Saint Laurent και ο σύντροφος του ίδιου του Yves.
Το κοινό σημείο των δύο; Ο ίδιος ο Saint Laurent.
Όταν ο Karl και ο Yves υπήρξαν φίλοι, συνεργάτες και για λίγο όπως ψιθύριζε τότε το Παρίσι κάτι παραπάνω, ο Bergé θεώρησε ότι ο
Lagerfeld ήταν απειλή, έτσι λοιπόν ξεκίνησε μια ιστορία που έμοιαζε περισσότερο με high-fashion Game of Thrones.
Ήταν νέοι, οραματιστές, σχεδόν αλαζόνες κι αυτό το “σχεδόν” τους κατέστρεψε.
Ο Yves Saint Laurent, φίλος και για λίγο “κάτι παραπάνω” για τον Karl, βρέθηκε στο επίκεντρο ενός παράξενου τριγώνου δημιουργίας, επιρροής και συναισθημάτων.
Ο Pierre Bergé δεν συγχώρησε ποτέ αυτή τη σύνδεση. Ο Karl δεν ξέχασε ποτέ ότι τον απέρριψαν. Από τότε, ο ένας γινόταν η σκιά του άλλου. Κάθε επιτυχία του Karl ήταν ένα καρφί για τον Pierre. Κάθε νίκη του YSL, ένα χαμόγελο εκδίκησης. Η μόδα τους έγινε πεδίο μάχης με ρούχα ως όπλα και shows ως δηλώσεις εξουσίας.
“Ο ένας μιλούσε με ύφασμα, ο άλλος με τιμολόγια. Και οι δύο, με εγωισμό.”
Δύο κόσμοι που δεν χωρούσαν στην ίδια πασαρέλα
Ο Karl πίστευε πως η μόδα είναι τέχνη χωρίς συναίσθημα, ο Bergé, πως χωρίς ψυχή, η τέχνη είναι κενή βιτρίνα. Έτσι λοιπόν ο ένας έγινε η απόλυτη φιγούρα του αισθητικού ψυχρού νου, ενώ ο άλλος το πάθος που δεν σταματά να υπολογίζει.
Δεν μιλάμε απλώς για επαγγελματική αντιπαλότητα, μιλάμε για δύο φιλοσοφίες ζωής που συγκρούστηκαν με μεταξωτές ραφές και
ατσάλινη αποφασιστικότητα.
Τελικά, ποιος κέρδισε;
Φυσικά Κανείς!
Ήταν ένα τέλος χωρίς συγνώμη, Ακόμη και μετά τον θάνατο του Yves, οι δυο τους δεν έπαψαν να “μιλούν” μέσα από τη δουλειά τους.
Ο Bergé αφιέρωσε τη ζωή του στη διατήρηση της κληρονομιάς του Saint Laurent, ενώ ο Lagerfeld συνέχισε να επαναπροσδιορίζει τη
Chanel μέχρι το τέλος. Ποτέ δεν συναντήθηκαν ξανά ουσιαστικά.
Ούτε χρειάστηκε.
Η κόντρα τους άφησε πίσω της κάτι πιο ενδιαφέρον από φήμες: την απόδειξη ότι η μόδα δεν είναι πάντα ραμμένη με μετάξι κάποιες
φορές ράβεται με εγωισμό, φιλοδοξία και πείσμα.
Ούτε ο Karl με την Chanel στα πόδια του, ούτε ο Pierre με την αυτοκρατορία του YSL. Γιατί και οι δύο έμειναν με μια αίσθηση
απώλειας. Ο Karl έφυγε χωρίς να αγαπήσει πραγματικά. Ο Pierre έμεινε χωρίς τον άνθρωπο που λάτρεψε να προστατεύει και κάπου
εκεί, ανάμεσα σε κασμιρένια παντελόνια και couture σιωπές, μένει ένα αόρατο “Αν” αν είχαν κάποτε μιλήσει, χωρίς φόβο, χωρίς ύφος, χωρίς κάμερες.
Κι εδώ έρχεται το ερέθισμα.
Διαβάζοντας αυτή την ιστορία, σκέφτομαι πως τελικά η μόδα, όπως και οι σχέσεις, δεν είναι ποτέ μόνο για το «τι δείχνεις» αλλά για το τι δεν δείχνεις.
Όλοι έχουμε έναν μικρό “Karl” μέσα μας: τον εγωισμό που δεν αφήνει να φανεί το συναίσθημα και έναν “Pierre”: τη φωνή που θέλει
να ελέγξει ό,τι αγαπάει, από φόβο μην το χάσει. Ανάμεσά τους, η ανθρώπινη πλευρά που παλεύει να χωρέσει και τα δύο.
Η ιστορία αυτών των δύο δεν είναι απλώς μόδα είναι καθρέφτης. Μας θυμίζει ότι ακόμα και οι πιο λαμπεροί άνθρωποι μπορούν να χάνονται στα σκοτάδια τους και ότι τελικά η μόδα ξεθωριάζει, αλλά ο τρόπος που φερόμαστε στους άλλους, μένει.
“ Ίσως αυτό να είναι το πραγματικό μάθημα της haute couture Ότι
κανένα ρούχο δεν σώζει, αν μέσα του φοράς τον θυμό σου”
