Περίεργα αστεία περιστατικά συμβάντα που έχουν ζήση το καλοκαίρι, μας εξιστορούνται η Κάτια, η Λένια, η Άννα, η Βάσω και η Έλλη… Το καλοκαίρι γενικότερα όλος ο κόσμος είναι σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση, ψυχολογικά και πνευματικά. Με αποτέλεσμα, όλα τα κουλά να συμβαίνουν τότε… Αστείες και παράξενες ιστορίες της ζωής μας, κατά συντριπτική πλειοψηφία, έχουν λάβει χώρα το καλοκαίρι…
Κάτια Νεκταρίου (ηθοποιός)
Φέτος το καλοκαίρι πήγα με τον σύντροφο μου διακοπές στο κατάλυμα «Άννυ» στα Χανιά, το οποίο έχει ένας πολύ καλός μου φίλος. Στο σημείο αυτό θέλω να σημειωθεί ότι ο παππούς του που μένει μαζί του στο σπίτι είναι 77 ετών και πάει βόλτες με το ποδήλατο, τρέχει και γενικά κάθεται στα γόνατα πιο εύκολα από εμένα. Το πρώτο βράδυ που φτάσαμε μείναμε στο σπίτι τους για να τους δούμε κι όταν σηκωθήκαμε το πρωί να πάμε στο κατάλυμα ο παππούς του καθόταν στον υπολογιστή στο Google και με φωνάζει να μου δείξει το γυμνάσιο που πήγε ο φιλος μου. Πάω κι εγώ στον υπολογιστή να δω και βλέπω θάλασσες. Μου λέει όχι εδώ έλα στο μπαλκόνι. Τον ακολουθώ στο μπαλκόνι και στέκομαι δίπλα του. Τον βλέπω να κοιτάει το υπερπέραν και να χαμογελάει. Κοιτάω κι εγώ, δεν έχω ιδέα που κοιτάμε, μετά από 2-3’ του λέω «Τι κοιτάμε;» Μου λέει βλέπεις το βουνό; Στο μεταξύ απέναντι μας άπειρα βουνά, με κατατοπίζει σε ποιο βουνό πρέπει να κοιτάξω και μου λέει να βρω κάτι κόκκινα κτίρια. Εγώ με μυωπία να ψάχνω 5’, τα βρίσκω εν τέλη και μου λέει «Περίμενε». Εγώ δεν παίρνω τα μάτια μου πάνω από τα κτίρια μην τα χάσω και ψάχνω άλλη μισή ώρα. Ακούω από πίσω μου κάτι μπαμ μπουμ κι εκεί που έχω συγκεντρωθεί και στοχεύω με το βλέμμα τα κόκκινα γκρανγκ που βάζει μες την μούρη κάτι τεράστια κιάλια. Με ρωτάει «το βλέπεις τώρα;» Του λέω «Ναι! Τα κόκκινα κτήρια δεν είναι;» Και μου απαντάει «Όχι! Το σχολείο είναι πίσω αυτά. Δεν φαίνεται όμως από εδώ». Πέθανα στο γέλιο όταν κατάλαβα ότι τόση ώρα ψάχνω κάτι που δεν φαίνεται όμως άλλο να σας το λέω άλλο να το ζείτε.
Λένια Ραζή (τραγουδίστρια)
Το πιο αστείο πράγμα που μου έτυχε μέσα στο καλοκαίρι ήταν όταν κάποια στιγμή ταξίδευα με το σκυλάκι μου το μικρό στο αεροδρόμιο. Όπως γύρισα το κεφάλι μου να το δω, έκανες στροφές γιατί προσπαθούσε να κάνει την ανάγκη του. Πανικόβλητη εγώ να λέω στο σκυλί, οχιιιι και ο κόσμος να με κοιτάει.
Άννα Γεωργαλή (editor, artandyou.gr team)
Το πιο αστείο και ταυτόχρονα άβολο περιστατικό που μου έχει τύχει σε καλοκαιρινές διακοπές ήταν όταν είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου εσώρουχα🙄🥲 το κατάλαβα αργά το βράδυ που γύρισα στο ξενοδοχείο, οπότε μετά το μπάνιο έβαλα ένα μποξεράκι του αγοριού μου μέχρι την επόμενη μέρα, που έψαχνα σαν τρελή μαγαζί με εσώρουχα.
Βάσω Κατράκη (ηθοποιός)
Είμαι στο εξοχικό μου στην Εύβοια. Αποφασίζω εγώ και οι φίλες μου να πάμε στο χωριό το οποίο απέχει 2 χιλιόμετρα .Αφού φτάσαμε και ξεκουραστήκαμε ήπιαμε πορτοκαλάδα. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να επιστρέψουμε . Στο δρόμο της επιστροφής τραγουδούσαμε, γελούσαμε, περνάγαμε όμορφα. Αφού αποχαιρέτησε η μία την άλλη. Έφτασα στο σπίτι διψασμένη ! Άνοιξα το ψυγείο και βρήκα ένα μικρό μπουκαλάκι νερό . Το ανοίγω και με δίψα και λαχτάρα αρχίζω και πίνω τις πρώτες γουλιές . Αρχίζω και νιώθω ένα κάψιμο στο λαιμό και συνειδητοποιώ ότι αυτό μόνο νερό δεν είναι… Και αντιλαμβάνομαι ότι είναι τσίπουρο που είχαν φέρει ο παππούς μου και γιαγιά μου. Οπότε βλέπω μπουκάλι στο ψυγείο με νερό είμαι πάντα διστακτική!
Έλλη Βαρδάκη (edito, artandyou.gr team)
Δουλειά καλοκαιρινή σεζόν. Είμαι ήδη στα μισά της μέρας και απομένουν τα άλλα μισά. Μπαίνει πελάτισσα στο μαγαζί και μου λέει, «Ψάχνω φόρεμα για τον αρραβώνα».
«Ωραία», λέω εγώ, «θα βρούμε». Δυο όμορφες ώρες αργότερα, έχει δοκιμάσει 17 κωδικούς, επαναλαμβάνω 17 διαφορετικά φορέματα και καταλήγει… στο πρώτο που δοκίμασε. Μου λέει, «Αυτό είναι τέλειο».
«Υπέροχα», εγώ που προσπαθώ να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου. «Θέλεις γλυκιά μου να καλέσω την μοδίστρα για κόντεμα;»
Και τι μου λέει η τύπισσα; «Α, κάτσε να σου εξηγήσω». Έρχεται κοντά μου συνωμοτικά. «Θα το βάλεις στην άκρη. Σε μισή ώρα θα έρθω πάλι με τον αρραβωνιαστικό μου. Θα παριστάνεις πως δεν με έχεις δει ξανά. Θα μου δείξεις ΜΟΝΟ αυτό το φουστάνι. Κατάλαβες;»
Μην έχοντας καμία διάθεση να πάω στον τρελογιατρό για ψυχοφάρμακα, απαντάω ένα «ναι φυσικά» και περιμένω. Όντως μετά από μισή ώρα, έρχονται πάλι με τον δικό της και μπαίνει μέσα σε φάση ‘πρώτη φορά μπαίνω εδώ μέσα’. Ε, μπαίνω και εγώ στο ρόλο μου (καταπληκτική ερμηνεία) και της δείχνω το φουστάνι που συμφωνήσαμε. Απευθύνεται στον νεαρό και του λέει, «Σου αρέσει αυτό ;».
«Ναι», απαντάει εκείνος.
«Αχ, αυτό θα πάρουμε τότε αγάπη μου».
«Μα βρε μωρό μου δεν το δοκίμασες καν» της απαντάει ο δύσμοιρος.
«Αφού σου αρέσει μην δούμε τίποτα άλλο. Θα το φτιάξω να μου πηγαίνει» με κοιτάει. «Αυτό θα πάρουμε ευχαριστούμε».
Είμαι εγώ πίσω από το ταμείο, ξεκάθαρα κακοπληρωμένη για ηθοποιός και έρχεται ο καημένος αυτός άνθρωπος να πληρώσει και μου λέει «Έχεις δει ξανά τέτοια πελάτισσα;».
«Όχι» του απαντάω ειλικρινέστατα.
«Ποτέ δεν με κουράζει και πάντα ακούει την γνώμη μου». Περήφανος.
«Το βλέπω..» λέω κοιτώντας την. «Να ζήσετε παιδιά μου».
Φεύγουν από το μαγαζί και εγώ ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πως γίνεται να τον έχει κάνει να πιστέψει πως είναι ‘καλόβολη’. Πραγματικά θέλω να πάω στον γάμο τους.
Άρθρο: Κρις Ζολώτας (δημοσιογράφος, artandyou.gr team)
