Η Καλλιόπη Πετροπούλου είναι ένας φωτεινός και χαρούμενος άνθρωπος. Ηθοποιός δεν ήθελε να γίνει από μικρή, όμως είναι μία από τις πιο ταλαντούχες γυναίκες της νέας γενιάς. Την πρωτογνώρισαμε στην πετυχημένη σειρά της ΕΡΤ «Κάνε ότι κοιμάσαι» και φέτος την απολαύσαμε στη νέα δραματική σειρά του ΑΝΤ1 «Grand Hotel».
Καλλιόπη συμμετείχες σε μια απ’ τις καλύτερες σειρές της σαιζόν το «Grand Hotel». Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο που έπαιξες. Ποια ήταν η εμπειρία σου από τη σειρά;
Στο Grand Hotel έπαιξα τον ρόλο της Καλλιόπης Δενδρινού. Η Καλλιόπη είναι κόρη ενός συνταγματάρχη και έχει μια μικρότερη αδερφή. Μεγαλωμένη με τρομερή αυστηρότητα από τον πατέρα της αλλά και από τη μητέρα της, την οποία έχει χάσει, προσπαθεί να σπάσει αυτόν τον κλοιό και βρίσκει, θα λέγαμε, την ελευθερία της στο πρόσωπο του Ιορδάνη, κληρονόμο του Grand Hotel, τον οποίο ερωτεύεται παράφορα. Όταν ο Ιορδάνης αρχίζει τις ερωτικές περιπτύξεις με την αδερφή της, την οποία η Καλλιόπη ζηλεύει πολύ, τα πράγματα παίρνουν την πιο άσχημη τροπή και ξυπνάει μια “επικίνδυνη” Καλλιόπη τόσο για τους άλλους, όσο και για τον εαυτό της.
Χάρηκα πάρα πολύ με τη συμμετοχή μου στο Grand Hotel γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω πάνω σε έναν πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα και να δοκιμαστώ σε πιο απαιτητικές συνθήκες. Οπότε αυτό έκανε την εμπειρία μοναδική.
Ο ρόλος της «Καλλιόπης» στο «Grand Hotel» ήταν τελείως διαφορετικός απ’ αυτόν της «Στέλλας» στο «Κάνε ό,τι κοιμάσαι». Περισσότερο σε έναν ρόλο τι σε ελκύει;
Αυτό που με ελκύει γενικά είναι ο κάθε ρόλος με τον οποίο καταπιάνομαι να είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο με τον οποίο έχω ασχοληθεί. Μου αρέσουν οι ρόλοι που κρύβουν μέσα τους αντιθέσεις και οι ρόλοι που με την πρώτη ματιά είναι πολύ διαφορετικοί από εμένα. Βρίσκω πολύ γοητευτικούς τους χαρακτήρες που όσο τους “σκάβεις” βρίσκεις.
Ήθελες από μικρή να ασχοληθείς με το συγκεκριμένο επάγγελμα; Είχες κάποια ερεθίσματα από την οικογένειά σου;
Όχι, δεν ήθελα από μικρή να γίνω ηθοποιός ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά δεν είχε σχηματιστεί ακόμη στο μυαλό μου αυτή η σκέψη. Το λέω έτσι, γιατί πιστεύω ότι κατά κάποιον τρόπο το κουβαλούσα μέσα μου πάντα, όχι όμως συνειδητά.
Οικογενειακό ερέθισμα δεν υπήρχε, ωστόσο οι παιδικές παραστάσεις που με πήγαινε η μαμά μου στις πρώτες τάξεις του δημοτικού θεωρώ ότι ήταν το “μικρόβιο” που τρύπωσε σιωπηλά μέσα μου και εκδηλώθηκε μετά από χρόνια.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Τι έχεις να θυμάσαι από εκείνη την εποχή;
Τα παιδικά μου χρόνια τα έχω χωρίσει έτσι άτυπα σε δύο φάσεις. Η μία είναι στην Αθήνα μέχρι τα επτά μου χρόνια και η άλλη στην επαρχία. Σαν παιδικά χρόνια έχουν μείνει στη μνήμη μου αυτά της Αθήνας. Θυμάμαι έντονα το σχολείο μου στο οποίο με τη βοήθεια της δασκάλας μου της κυρίας Ελένης, που παραμένει μέχρι σήμερα η αγαπημένη μου, κάναμε πολλές δραστηριότητες, σκετσάκια, σχολικές γιορτές και εκδρομές. Ιδιαίτερα έντονη είναι η ανάμνησή μου από την παράσταση της «Τενεκεδούπολης» που ανεβάσαμε στο τέλος μιας χρονιάς. Θυμάμαι ακόμη τις βόλτες στην Ερμού κάθε Σάββατο, τα παιχνίδια με τις φίλες μου στο προαύλιο και την αγωνία που είχαμε με τον αδερφό μου να έρθει ο Άγιος Βασίλης την Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Έχουν αλλάξει καθόλου τα πράγματα για τη νέα γενιά των ηθοποιών;
Κάποια πράγματα σίγουρα έχουν κατακτηθεί. Δεν είμαι σίγουρη όμως πως στη χώρα μας αντιμετωπίζουμε τους ηθοποιούς και τον καλλιτεχνικό κλάδο γενικότερα, με τη σοβαρότητα που χρειάζεται. Αυτό επηρεάζει έντονα και τη νέα γενιά που πιστεύω θα “άνθιζε” αν είχε την στήριξη που έπρεπε.
Με ποιους συναδέλφους σου θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;
Έρχονται αρκετά ονόματα στο μυαλό μου, στην παρούσα φάση όμως θα ξεχωρίσω την Δάφνη Λαμπρόγιαννη την οποία γνώρισα στα γυρίσματα του Grand Hotel. Θα χαιρόμουν πολύ να συνεργαστούμε στο μέλλον.
Ας υποθέσουμε ότι για μια μέρα κάνεις παύση από τα πάντα. Τι κερδίζει την προσοχή σου;
Ένα μισοτελειωμένο ποίημα, τα λουλούδια στο βάζο, μια πιο ήρεμη ανάσα, το χρώμα του ουρανού πίσω από τις πολυκατοικίες όταν δύει ο ήλιος.
Τα social media πως τα αντιμετωπίζεις; Θεωρείς πως είναι χρήσιμα ή πως σε αποσπούν από την πραγματική ζωή;
Θεωρώ πως είναι χρήσιμα ως ένα σημείο, αυτό της πληροφόρησης, αν σκεφτούμε πχ. ότι κάποιες οντισιόν ανακοινώνονται μέσω Instagram. Αλλά τα τελευταία χρόνια με κουράζουν πολύ τολμώ να πω. Ο ρυθμός τους έχει γίνει υπερβολικά γρήγορος και ο μεγάλος όγκος πληροφορίας δεν είναι πάντα διαχειρίσιμος. Η θετική πλευρά τους είναι για εμένα το αισθητικό κομμάτι. Βλέπεις προφίλ διάφορων καλλιτεχνών, και έρχεσαι σε επαφή με τον “κόσμο” τους.
Τι θα ήθελες να σου φέρει το μέλλον;
Θα ήθελα το μέλλον να είναι γεμάτο με πάρα πολλούς νέους ρόλους και νέες συνεργασίες. Είτε στην τηλεόραση είτε στον κινηματογράφο είτε στο θέατρο. Ίσως με μια μεγαλύτερη έμφαση στον κινηματογράφο.
Ετοιμάζεις κάποια επόμενη επαγγελματική δουλειά;
Είμαι σε κάποιες συζητήσεις για ένα project αλλά επειδή δεν είναι κάτι σίγουρο ακόμη, δυστυχώς δεν μπορώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες.
Συνέντευξη: Μαρία Κρασσά (editor, artandyou.gr team)
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Καλλιόπης Πετροπούλου
