Από τότε που έκανε το ντεμπούτο του, στην σειρά «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα», μέχρι σήμερα, η πορεία του Δημήτρη Κουρούμπαλη αποδείχτηκε ξεχωριστή. Μια παρουσία στον καλλιτεχνικό χώρο που τους τελευταίους μήνες διανύει μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της καριέρας του. Ταλαντούχος, ειλικρινής, προσγειωμένος, συγκροτημένος, ένας άνθρωπος που τον αγαπάει ο κόσμος, μας ξεδιπλώνει τις σκέψεις του και μιλάει για όλα.
Φέτος σας απολαμβάνουμε σε μια κωμωδία, «Η Ληστεία της Συμφοράς» (The Comedy About a Bank Robbery), μία παραγωγή υψηλών προδιαγραφών με υπέροχα σκηνικά, κοστούμια, ειδικά εφέ, ακροβατικά, ζωντανή μουσική και τραγούδι, σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και για τον ρόλο του Μήτσου.
Με το που διάβασα το έργο άρχισα να γελάω, δεν συμβαίνει συχνά αυτό, να γελάς διαβάζοντας το σενάριο, οπότε δέχτηκα την πρόταση του Νικορέστη με μεγάλη προθυμία. Οι προσδοκίες μου επιβεβαιώθηκαν από τον καταπληκτικό θίασο, οι συνάδελφοι είναι καλοί ηθοποιοί και έχουν την ατάκα στην άκρη της γλώσσας, δεν σταματάμε να γελάμε, στα καμαρίνια δεν ξέρω από πού θα μού ‘ρθει και φυσικά στη σκηνή γίνεται χαμός. Το κοινό κλαίει κυριολεκτικά από τα γέλια, μας λένε μετά ότι έκαναν κοιλιακούς και μας ευχαριστούν! Όσο για το ρόλο μου τον απολαμβάνω, μεταμφιέζομαι, κρέμομαι από το ταβάνι, κάνω παρκούρ εσωτερικού χώρου, φλερτάρω και στο τέλος φεύγω με το κορίτσι… τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Τι λειτούργησε σαν πρόκληση για να πείτε «ναι» στον συγκεκριμένο ρόλο;
Ωχ! Τα είπα στην προηγούμενη ερώτηση αυτά… αλλά υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να αναφέρω. Η παραγωγή της παράστασης ανήκει στα Αθηναϊκά Θέατρα και όπως είπες κι εσύ πρόκειται για μια παραγωγή μεγάλων διαστάσεων. Τα σκηνικά είναι πλούσια, τα κοστούμια είναι εποχής και ο τεχνικός εξοπλισμός για να κάνουμε όλα αυτά τα ακροβατικά είναι υπερσύγχρονος. Μου είναι εξαιρετικά ευχάριστο να συμμετέχω σε μια τόσο προσεγμένη και καλόγουστη παραγωγή.
Στο ξεκίνημα της καριέρας σας. Σας γνωρίσαμε ως «Λεωνίδα» στην τηλεοπτική σειρά «Δέκα λεπτά κήρυγμα», το 2000. Από τα πρώτα σας βήματα έως σήμερα, πώς βλέπετε τον εαυτό σας να έχει εξελιχθεί;
Με πας πίσω τώρα! Έχουν περάσει και 20+ χρόνια από τότε. Μεγάλωσα εννοείται, ωρίμασα σε πολλούς τομείς, στις επαγγελματικές μου σχέσεις, στην υπευθυνότητα με την οποία μπαίνω στις δουλειές, έχω ξεκαθαρίσει τι μου αρέσει και τι όχι, επίσης μου έχει γίνει πιο σαφής ο λόγος που επιλέγω κάθε καινούργια συνεργασία. Τότε θα έλεγα ότι ήμουν ένας κομήτης που έτρεχα με μεγάλη ταχύτητα χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και καιγόμουν ακατάσχετα. Τώρα προσπαθώ να βρω το ρυθμό των αστερισμών, κρατάω το δρόμο μου και το σχηματισμό μου και πότε εμφανίζομαι έντονα και λαμπερά και πότε κινούμαι σε αφανείς τροχιές.
Σαν παιδί πώς ήσασταν; Τι σας έχει μείνει από εκείνα τα χρόνια;
Χαρά, αυτοσχεδιασμός, αχαλίνωτη φαντασία, δημιουργούσα κόσμους στο σαλόνι, φρούρια στα δασάκια, καράβια πάνω στα δέντρα και σπίτια στα χαρτόκουτα. Έτρεχα χωρίς να φοβάμαι και έμενα ώρες στη θάλασσα να κάνω το χελιδονόψαρο. Ο φόβος άργησε πολύ να έρθει και μέχρι τότε θυμάμαι μόνο φως και να παίζω με τα κορίτσια σκοινάκι στο προαύλιο.
Θυμάστε πότε μπήκε το καλλιτεχνικό μικρόβιο μέσα σας; Είχατε κάποια σχετικά ερεθίσματα;
Το σχολείο μου, το κολλέγιο Αθηνών, μου έδωσε το βήμα. Από το δημοτικό ήδη έπαιζα σε θεατρικές παραστάσεις και στο γυμνάσιο και το λύκειο ασχολήθηκα με μεγάλη αφοσίωση. Μπήκα βαθιά στον κόσμο του θεάτρου, φτιάχναμε τα σκηνικά, περνάγαμε τα απογεύματά μας σε πρόβες, ερωτευόμασταν, μαλώναμε, ταξιδεύαμε σε άλλες χώρες για να πάρουμε μέρος σε φεστιβάλ. Στην τρίτη λυκείου είχα 150 δικαιολογημένες απουσίες. Η πορεία μου ξεκαθαρίστηκε αρκετά νωρίς, δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο.
Κοιτώντας πίσω στα 25 χρόνια της καλλιτεχνικής σας πορείας, ποιο θεωρείτε το «αποκορύφωμα» της; Αν ξεκινούσατε από την αρχή θα κάνατε τις ίδιες επιλογές;
Οι επιλογές μου αντικατοπτρίζουν το χαρακτήρα μου. Πολλές φορές έχω φλερτάρει με τη σκέψη να είχα ακολουθήσει διαφορετικά μονοπάτια, φαντασιώνομαι τότε άλλες απολαύσεις, άλλες εμπειρίες, αυτό που λέμε πολλαπλό εαυτό και τότε η ζωή φέρνει μπροστά μου ένα καινούργιο δίλημμα και εγώ επιλέγω πάλι με τον δικό μου γνώριμο τρόπο και μένω απαρέγκλιτος στην πορεία που ακολουθώ. Όσο για κορυφαίες στιγμές, είναι μία το χρόνο τουλάχιστον απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, οπότε θα έπρεπε να απαριθμήσω εδώ τουλάχιστον 25…
Ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας σ’ αυτό το επάγγελμα;
Επιμονή, αντοχή, και η μαγική ιδιότητα του ουκ άνευ, να μην μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς να κάνει αυτό το επάγγελμα, οριακά να μην θέλει/μπορεί να κάνει άλλο επάγγελμα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν ένα σωρό δεξιότητες που όσο τις εξασκεί κανείς μόνο καλύτερος γίνεται, έρευνα, μελέτη, εργασία, άσκηση, γνωριμία με καινούργιους τρόπους/ανθρώπους, μαθητεία ξανά και ξανά και πάλι εκ νέου, αθωότητα, να μπορεί κανείς να δει τον ίδιο πληκτικό και πληγωτικό κόσμο πάλι σαν να είναι πρώτη φορά.
Έχετε δημιουργήσει την θεατρική ομάδα, την So7.gr με την γυναίκα σας, την κυρία Φρόσω Κορρού.
Η συνεργασία μας αριθμεί ήδη 11 παραστάσεις, συναυλίες, παραγωγές μεγάλων θεαμάτων σε εθνικό επίπεδο και τη δημιουργία της πρωτοποριακής δραματικής Σχολής Θεάτρου 10Θ. Η συνεργασία μας είναι πολύ δημιουργική, βλέπουμε τον κόσμο και την καλλιτεχνική δημιουργία από ελαφρώς διαφορετική οπτική και οι γνώμες μας αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι μια γόνιμη και ως εκ τούτου ενίοτε δύσκολη διαδικασία, η οποία όμως αποφέρει πανέμορφα αποτελέσματα. Εκ των υστέρων χαιρόμαστε πολύ με ό,τι κατορθώσαμε και ξεχνάμε ό,τι μας δυσκόλεψε. Η καλύτερη στιγμή μας από πλευράς συνεννόησης στη συνεργασία είναι η διεύθυνση της Σχολής Θεάτρου κάτι που το βλέπουμε κι οι ίδιοι, το αντιλαμβανόμαστε κι από το feedback που παίρνουμε από σπουδαστές και συνεργάτες.
Υπάρχουν πάρα πολλές δραματικές σχολές με αποτέλεσμα ο αριθμός των νέων ηθοποιών να είναι πολύ μεγάλος και ελάχιστοι από αυτούς να μπορούν να βρουν δουλειά. Τι έχετε να συμβουλεύσετε κάθε νέο παιδί που απλώς του αρέσει η ιδέα του «σκαριού» και έτσι απλά γράφεται σε μια δραματική σχολή; Πώς είναι να μαθαίνεις τα νέα παιδιά;
Ο άξονας λειτουργίας της Σχολής Θεάτρου 10Θ είναι η δημιουργία δυναμικής καλλιτεχνικής κοινότητας από σπουδαστές, καθηγητές και μέλη του διοικητικού προσωπικού. Στην κοινότητα λειτουργούμε με ελευθερία και σεβασμό, με δημιουργική ανεξαρτησία και πειθαρχία στους κανόνες που έχουμε συνυπογράψει, κυρίως όμως με την ταυτόχρονη ενδυνάμωση της προσωπικής μας φωνής και της απαράβατης τήρησης των ορίων. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε επαγγελματίες ικανούς να αυτοπροσδιορίζονται, να οριοθετούν και να οριοθετούνται και τελικά να απελευθερώνονται. Όσοι σπουδαστές εισέρχονται στη φοίτησή τους με σκοπό να ικανοποιήσουν κάποιο ασαφές όνειρο για άμεση καριέρα και αυτόματη αναγνώριση, συνειδητοποιούν ότι χρειάζεται άλλου είδους εργασία και ισχυρότερη δέσμευση με την απόφασή τους. Κάποιοι αλλάζουν πορεία, οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται τη φιλοσοφία μας και αποφοιτούν έχοντας κατακτήσει μια στέρεη βάση για να σταθούν ως συνεπείς επαγγελματίες στη δουλειά που αγαπούν. Τελικά αποδεικνύεται ότι οι συμβουλές δεν αρκούν, η δέσμευση με την επιλογή, η καθημερινή ενασχόληση και κυρίως η αγάπη για το επάγγελμα είναι που θα κάνουν την διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που θα γίνει ηθοποιός και κάποιον που θα αλλάξει πορεία.
Διδάσκετε και στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟ της Αθήνας «Διασκευή πεζού για σενάριο & παράσταση». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή την συνεργασία; Τι ακριβώς πραγματεύεται το μάθημα;
Με πετυχαίνεις σε μια περίοδο που συνεργάζομαι με μια εκπληκτική ομάδα. Το ταλέντο τους, η προθυμία τους για συνεργασία, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τις τεχνικές που μοιράζομαι μαζί τους με κάνει να ανυπομονώ κάθε φορά για την επόμενή μας συνάντηση. Βρισκόμαστε μια φορά την εβδομάδα για 10 συναντήσεις και συζητάμε για τη συγγραφή θεατρικού έργου και σεναρίου βασισμένοι επάνω σε πεζά κείμενα, διηγήματα, μυθιστορήματα ακόμα και στίχους τραγουδιών, μυθολογία, φιλοσοφικά δοκίμια κ.α. Αυτή την εβδομάδα είχαμε μια μικρή ιστορία του Μπρεχτ, την προηγούμενη είχαμε ένα διήγημα του Τσέχωφ, οι συμμετέχοντες καλούνται να γράψουν μια σκηνή, ένα διάλογο, ένα μονόπρακτο θεατρικό βασισμένο στο πεζό κείμενο. Με αφορμή αυτή την έρευνα συζητάμε για τους κανόνες της συγγραφής διαλόγων, για την πορεία της δημιουργίας, για τις λογοτεχνικές τεχνικές, θέματα με τα οποία έχω έρθει σε επαφή μέσα από την τριβή μου με το θέατρο και με τα οποία έχω ασχοληθεί προσωπικά για να μπορέσω να βρω λύσεις. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γιατί η συμμετοχή των ανθρώπων είναι θερμή και η πορεία τους από την πρώτη συνάντηση ως τη δέκατη αποκαλύπτει αξιόλογη πρόοδο!
Ισχύει για σας αυτό που λένε άλλοι ηθοποιοί, ό,τι κάνουν θέατρο για την τέχνη και τηλεόραση για τα λεφτά;
Ισχύει ότι τα περισσότερα χρήματα έρχονται από παραγωγές που «κόβουν» πολλά εισιτήρια, είτε αυτές είναι τηλεοπτικές δουλειές που απευθύνονται σε ένα μεγάλο κοινό, είτε θεατρικές παραστάσεις με πλατιά απήχηση. Στην άλλη μεριά βρίσκονται οι παραστάσεις σε μικρότερα θέατρα, με προσωπική αισθητική, με ιδιαίτερες θεματικές και οι ταινίες που φέρουν το όραμα του δημιουργού και δεν σκοπεύουν να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα. Αυτός ο γενικός διαχωρισμός έχει κι ένα σωρό υποκατηγορίες. Αν μια μικρή παραγωγή συναντήσει την αποδοχή ενός μεγαλύτερου κοινού έχουμε ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα, οι ικανοί και δυναμικοί δημιουργοί της βρίσκουν τα μέσα να συνεχίσουν το όραμά τους. Πολλές παραγωγές στην τηλεόραση και στο θέατρο, προκειμένου να καλύψουν τους μεγάλους προϋπολογισμούς τους, προσλαμβάνουν νεότερους επαγγελματίες με πολύ χαμηλές αμοιβές. Οπότε ερχόμαστε πάλι στην διαπίστωση ότι δεν υπάρχει άλλη συνταγή επιτυχίας για έναν ηθοποιό-καλλιτέχνη του θεάτρου πέρα από την ανεπηρέαστη αφοσίωση στο αντικείμενό του.
Στην προσωπική σας ζωή, είστε πολλά χρόνια μαζί με την γυναίκα σας. Ποιο είναι το μυστικό για μια μακροχρόνια σχέση;
Η συζήτηση και η ψυχραιμία, πάνω κάτω τα ίδια ακριβώς ς που βοηθούν τη ζωή γενικότερα. Μαθαίνεις να ζεις με έναν καινούργιο τρόπο όταν μοιράζεσαι τα πράγματα και όσο ακραία κι αν δυσκολέψουν οι καταστάσεις, η συζήτηση, η ειλικρινής, δομημένη και κυρίως αλληλέγγυα συζήτηση κάνει θαύματα.
Είστε πατέρας μιας κορούλας 6 ετών, σε μια κοινωνία που μοιάζει πιο άγρια από ποτέ, πόσο δύσκολο είναι να είσαι σήμερα γονιός;
Καλά μην τρελαθούμε κιόλας, δεν ζούμε και στην Παλαιστίνη, ούτε στις φαβέλες της Νότιας Αμερικής. Ο κόσμος κρύβει πολλές αγριότητες, είναι αλήθεια, αλλά μας παρέχει απλόχερα και μεγάλες ομορφιές. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, εμείς μεγαλώνοντας είδαμε να διαψεύδονται όλες μας οι βεβαιότητες, γεγονός που αποδεικνύει ότι καλό είναι να πορευόμαστε χωρίς μεγάλες ιδέες για τον εαυτό και για την παντοδυναμία μας. Όσο μπορούμε, η μαμά της κι εγώ, προσπαθούμε να την κάνουμε έναν ολοκληρωμένο και αυτόνομο άνθρωπο, ώστε να είναι κι η ίδια ικανοποιημένη με τον εαυτό της και να είναι σε θέση να φτιάχνει ειλικρινείς και ζεστές σχέσεις. Αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά καταρχάς με τον δικό μας τον εαυτό κι εκεί συμπυκνώνεται όλη η δυσκολία του να είναι κανείς γονιός.
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 20 χρόνια από σήμερα;
Να έχω εμβαθύνει στις έρευνές μου για την εκπαίδευση του ηθοποιού, για ένα θέατρο που να αφορά διακαώς το κοινό του, να έχω προχωρήσει βαθύτερα στην αντίληψη και απόλαυση του παρόντος χρόνου και να έχω γύρω μου δυνατές φιλίες και ευφρόσυνες σχέσεις.
Τι καλό έχει φέρει η τέχνη στη ζωή σας;
Μου παίρνουν συνεντεύξεις και αναγκάζομαι να οργανώσω τη σκέψη μου και τις πλούσιες αλλά ανυπότακτες ιδέες μου!!
Συνέντευξη: Μαρία Κρασσά (editor, artandyou.gr team)
Φωτογραφίες: Προσωπικό αρχείο Δημήτρη Κουρούμπαλη
